Ama Ankara'yı seviyordum işte, nedenini bilmeden. Biliyordum aslında, içindeki sevdiklerimin sayısı fazla, ama bize yeri yokmuş işte.
İstanbul'u da o kadar özledim ki bu süreçte, evimi çok özledim.
Bu 20 günün bize getirdikleri;
Aras ve Nehir birbirlerini ne kadar çok sevip birbiri olmadan yapamıyorlarsa o kadar da yediler birbirlerini.(tabi bizi de.)
Mutlu anlarından kareler;
günaydın hanımefendi, nasılsınız?
YanıtlaSil